Tutoring, jako elastyczna i adaptacyjna forma edukacji, obejmuje różne rodzaje i metody nauczania, dostosowane do specyficznych potrzeb i celów uczących się. W ramach tutoringu akademickiego prowadzone są dwa jego rodzaje: rozwojowy i naukowy. Tutoring rozwojowy i naukowy to dwa różne podejścia w ramach edukacji indywidualnej, które różnią się celami, metodami oraz zakresem tematycznym. Kluczowa różnica między nimi tkwi w ich podstawowych założeniach oraz finalnych rezultatach, do których dążą.
Tutoring rozwojowy koncentruje się na wszechstronnym rozwoju studenta, nie tylko w kontekście akademickim, ale również osobistym. Celem takiego tutoringu jest nie tylko przekazanie wiedzy czy umiejętności stricte edukacyjnych, ale także wspieranie rozwoju kompetencji społecznych, emocjonalnych oraz pomoc w kształtowaniu postaw i wartości. W ramach tutoringu rozwojowego, tutor może pracować nad:
- rozwijaniem umiejętności komunikacyjnych,
- budowaniem pewności siebie,
- zarządzaniem czasem i technikami uczenia się,
- rozwijaniem kreatywności i umiejętności rozwiązywania problemów.
Podstawową ideą jest tutaj wsparcie studenta w staniu się bardziej samodzielnym, odpowiedzialnym i świadomym swoich celów oraz możliwości ich realizacji.
Tutoring naukowy skupia się głównie na przekazywaniu wiedzy akademickiej i rozwijaniu umiejętności związanych z konkretnymi dziedzinami nauki czy przedmiotami. Celami tego typu tutoringu są:
- uzupełnianie i pogłębianie wiedzy z określonej dziedziny,
- przygotowanie do egzaminów/wystąpień naukowych/publikacji naukowych,
- pomoc w rozumieniu trudnych zagadnień,
- rozwijanie umiejętności badawczych .
Tutoring naukowy jest bardziej strukturyzowany i skupiony na osiąganiu konkretnych celów edukacyjnych, takich jak poprawa wyników w nauce czy opanowanie szczegółowych tematów.
Główne różnice: 
- cel: rozwojowy skupia się na ogólnym rozwoju osoby uczącej się, natomiast naukowy koncentruje się na konkretnych celach edukacyjnych i akademickich,
- zakres tematyczny: w tutoringu rozwojowym zakres jest szeroki i obejmuje aspekty osobiste, społeczne oraz emocjonalne, podczas gdy w naukowym jest on ograniczony do konkretnych dziedzin wiedzy,
- metody: tutoring rozwojowy może przybierać formy bardziej otwarte, dyskusyjne i eksploracyjne, tutoring naukowy często opiera się na tradycyjnych metodach nauczania, takich jak zadania, testy czy eseje.
W obu przypadkach ważna jest indywidualna relacja między tutorem a studentem, która pozwala na dostosowanie metod i tempa pracy do potrzeb uczącego się, jednak różnica w podejściu i ostatecznych celach jest znacząca i decyduje o wyborze odpowiedniego typu wsparcia edukacyjnego.
Zobacz rówież:
Obszary zainteresowań w zakresie tutoringu
Tutoring na Uniwersytecie Gdańskim